Biblia

Jr 23

¹ "Biada pasterzom, którzy prowadz± do zguby i rozpraszaj± owce mojego pastwiska - wyrocznia Pana. ² Dlatego to mówi Pan, Bóg Izraela, o pasterzach, którzy maj± pa¶æ mój naród: Wy rozproszyli¶cie moj± trzodê, rozpêdzili¶cie i nie zatroszczyli¶cie siê o ni±; oto Ja siê zatroszczê o nieprawo¶æ waszych uczynków - wyrocznia Pana. ³ Ja sam zbiorê resztê swego stada ze wszystkich krajów, do których je wypêdzi³em. Sprowadzê je na ich pastwisko, by mia³y coraz liczniejsze potomstwo. ⁴ Ustanowiê za¶ nad nimi pasterzy, by je pa¶li; i nie bêd± siê ju¿ wiêcej lêkaæ ani trwo¿yæ, ani trzeba bêdzie szukaæ którejkolwiek - wyrocznia Pana. ⁵ Oto nadejd± dni - wyrocznia Pana - kiedy wzbudzê Dawidowi Odro¶l sprawiedliw±. Bêdzie panowa³ jako król, postêpuj±c roztropnie, i bêdzie wykonywa³ prawo i sprawiedliwo¶æ na ziemi. ⁶ W jego dniach Juda dost±pi zbawienia, a Izrael bêdzie mieszka³ bezpiecznie. To za¶ bêdzie imiê, którym go bêd± nazywaæ: "Pan nasz± sprawiedliwo¶ci±".

Ef 2

¹³Ale teraz w Chrystusie Jezusie wy, którzy niegdy¶ byli¶cie daleko, stali¶cie siê bliscy przez krew Chrystusa. ¹⁴On bowiem jest naszym pokojem. On, który obie czê¶ci [ludzko¶ci] uczyni³ jedno¶ci±, bo zburzy³ rozdzielaj±cy je mur - wrogo¶æ. W swym ciele ¹⁵pozbawi³ On mocy Prawo przykazañ, wyra¿one w zarz±dzeniach, aby z dwóch [rodzajów ludzi] stworzyæ w sobie jednego nowego cz³owieka, wprowadzaj±c pokój, ¹⁶i [w ten sposób] jednych, jak i drugich znów pojednaæ z Bogiem w jednym Ciele przez krzy¿, w sobie zadawszy ¶mieræ wrogo¶ci. ¹⁷A przyszed³szy zwiastowa³ pokój wam, którzy¶cie daleko, i pokój tym, którzy blisko, ¹⁸bo przez Niego jedni i drudzy w jednym Duchu mamy przystêp do Ojca.

Mk 6

³⁰Wtedy Aposto³owie zebrali siê u Jezusa i opowiedzieli Mu wszystko, co zdzia³ali i czego nauczali. ³¹A On rzek³ do nich: "Pójd¼cie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco!". Tak wielu bowiem przychodzi³o i odchodzi³o, ¿e nawet na posi³ek nie mieli czasu. ³²Odp³ynêli wiêc ³odzi± na miejsce pustynne, osobno. ³³Lecz widziano ich odp³ywaj±cych. Wielu zauwa¿y³o to i zbiegli siê tam pieszo ze wszystkich miast, a nawet ich uprzedzili. ³⁴Gdy Jezus wysiad³, ujrza³ wielki t³um. Zlitowa³ siê nad nimi, byli bowiem jak owce nie maj±ce pasterza. I zacz±³ ich nauczaæ.